Kabouter Kluts op het ijs.

Kabouter Kluts op het ijs

Kabouter Kluts steekt zijn neus voorzichtig om de hoek van zijn deur onder de grote stronk.
Zijn neus is een hele goede thermometer. Hij voelt gelijk hoe het weer buiten is.
Het is koud vandaag.
Zou er ook ijs liggen op het Schapenmeer?
Kabouter Kluts is gek op ijs en op schaatsen.
Snel trekt hij zijn broek en trui en pakt zijn lekkere warme sjaal.

Als hij naar buiten gaat, kriebelt zijn baard van plezier!
Plots staat hij stil. “Ben ik nou weer iets vergeten?” vraagt Kluts zich af.
Hij kijkt naar zijn handen, voelt in zijn zakken en krabt onder zijn muts.
In zijn broekzak zitten een paar touwtjes, een oud stukje bes en een stukje zacht mos.
Dus dat was hij in ieder geval niet kwijt.
Kabouter Kluts is altijd iets kwijt, maar soms weet hij niet eens wat.

Al snel is hij dit ook alweer vergeten en rent op zijn korte beentjes naar het Schapenmeer.
Hij rent over de blaadjes, langs de grote boom, sprint over dennenappels en kruipt door het gras.
En ja hoor! Er ligt ijs op het Schapenmeer!
Niet dik genoeg voor mensen maar voor kleine kaboutertjes is het genoeg.

Kabouter Kluts wil op het ijs stappen en ineens weet hij het weer.
“Ik ben mijn schaatsen vergeten!”
Sip kijkt hij naar het glanzende ijs.
Helemaal teruglopen duurt zo lang..
En waar zouden zijn schaatsen eigenlijk liggen?
Kabouter Kluts kijkt om zich heen en ziet op de grond onder de rododendrons kleine gedroogde blaadjes liggen.
En ineens heeft hij een idee!
Hij haalt de touwtjes uit zijn zak en maakt de kleine gedroogde blaadjes vast onder zijn voeten.
Hij schuifelt wat over de grond en probeert dan het ijs.
Eerst voorzichtig, voetje voor voetje.
Het lukt!
Kabouter Kluts schaatst op het ijs van het Schapenmeer.
Een roodborstje kijkt vanaf de kant naar hem en fluit er vrolijk op los.
Kabouter kluts heeft een heerlijke dag op het ijs. Zelfs het oude besje in zijn zak komt van pas want van schaatsen krijg je honger.
Gelukkig was het dit keer niet erg dat hij iets vergeten was.