Gedragen door zijn honden

Het is een warme zonnige dag maar de waterbak staat al klaar voor Babs en Borre, 2 prachtige herdershonden die Willem vandaag gaan helpen om een keuze te maken. Zijn 2 andere honden, Blitz en Benji, heeft hij dit keer thuis gelaten maar in gedachten en in zijn verhalen zijn ze er volop bij.

Babs en Borre slobberen van het water en de baas van de koffie, even tijd om te wennen. Willem heeft de wandelstok van zijn vader meegenomen, ook deze zal hem steun geven.

Want hoe zoek of vind je nou een plek die klopt? We gaan op pad en al snel snuffelen de honden bij een jonge Amerikaanse eik. Willem stop, is dit dan de plek? Voelen ze het aan? De nuchtere kant van Willem antwoordt dat er vast zojuist een andere hond geplast heeft dus we gaan weer verder. Rechts het lange pad in richting de heide. Omhoog, omlaag, net als het leven zelf. De honden schuifelen achter hem aan en willen hem eigenlijk graag voorbij. Maar de baas loopt voorop! 

En dan is het zover, dit is het! Je kan bij de plek van je af kijken, het leven overzien. Je kan de paden zien, zoals je in het leven ook verschillende paden bewandelt. De zon schijnt op de plek en de bomen wuiven de stilte weg. Hoge dennen om naar op te kijken en je even klein te laten voelen. Bij een bankje om even te zitten, tot bezinning te komen en rust te ervaren.

De honden snuffelen tussen de takken en Willem houdt ze vast. Hij houdt ze vast net als zij hem vasthouden. Want dat is zoals het in de toekomst gaat. Willem wil gedragen worden op de stokken en stammen die zijn honden verzameld hebben tijdens het wandelen. Baps zoekt ze vaak en Borre draagt ze naar huis.

De stokken liggen in de schuur en zullen in de toekomst als een draagbaar hun baas dragen. Zelf gaan ze ook mee, hun as mag met de baas begraven worden. De honden zijn en blijven zo altijd een deel van hem.

Hoe bijzonder is dat?! Dat je je zo gedragen mag voelen door deze trouwe viervoeters.