Joep was er ook bij!

Joep, hun hond, was ook mee.
Want Joep hoorde er helemaal bij.
Zijn bazin was gek met hem en overal ging hij mee naar toe.
Nu moest er afscheid genomen worden van zijn bazin.
In de regen, in de boskapel.
Wat een groot verdriet.

Joep liep naar iedereen zover dat zijn riem het toeliet.
Van de één naar de ander.
Dicht naast de baas zittend en dan weer scharrelend rondom de mand met zijn bazin.
Toen de mand met zijn bazin op de plek stond waar ze begraven zou worden, liep hij eerst onrustig om het graf.
Daarna bleef Joep bij zijn baas in de buurt en merkte zijn verdriet.
Hij voelde het aan, het afscheid.
Ze moeten nu samen verder, Joep en zijn baas.
Samen zal echter nooit meer hetzelfde zijn.
Joep heeft een belangrijke taak gekregen: het geven van troost.
onvoorwaardelijke, zachte troost, zoals alleen een hond dat geven kan.

Meer bijzondere verhalen en herinneringen vindt u hier