Zwarte Cross
Tijdens een wandeling over de natuurbegraafplaats, kom ik meneer en mevrouw tegen. 2 vrolijke en sportieve mensen met een missie. Ze stellen zich voor als Ans en Hisko. Ans is op zoek naar een plek waar ze de as van haar overleden echtgenoot kan begraven. Haar man is in 2006 overleden aan alvleesklierkanker. Zijn urn staat in hun tuin onder een monumentje, maar nu gaan ze verhuizen. Het wordt een dubbele plek want ook haar eigen as komt er na haar overlijden bij.
“Niet voor mij, want ik kom bij mijn overleden vrouw” vertelt Hisko. Zijn vrouw is in 2008 overleden ten gevolge van een ongeluk en begraven in het midden van het land.
De plek Mevrouw heeft al een plek gevonden en samen kijken we of deze plek ook kan. Een mooie plek tussen 2 bomen die symbool staan voor haar beide kinderen. Iets vanaf het pad, maar wel goed te vinden. We reserveren de plek en lopen met elkaar naar ons informatiehuisje om dingen verder door te spreken.
Ik vraag wat hun verhaal is, want ik zie twee stralende mensen die tevens vertellen dat ze weduwe en weduwnaar zijn.
Wie is die lieve dame? Wat volgt is een prachtig verhaal vol liefde, verdriet, romantiek en een vleugje Achterhoek.
Tijdens een concert van Ilse de Lange op de Zwarte Cross, ziet Hisko haar staan. “Wat een lieve vrouw is dat”, zegt hij tegen zijn vriend. “Dat moet je niet tegen mij zeggen maar tegen haar!” Dat vond Hisko toch wat te gortig en hij moest genoegen nemen met een foto die zijn vriend van haar maakte. Een foto waar ze op staat met een rugtas op.
Eenmaal thuis krijgt hij deze lieve dame met de rugzak niet uit zijn hoofd en samen met zijn vriend begint Hisko een zoektocht. Deze duurt 2,5 maand en leidt via een outdoorwinkel in Gorssel, waar de rugzak vandaan komt, naar een bekende van Ans. Een kaartje met de foto van Ans wordt gestuurd en de eerste date is een feit. Helaas is dit nog geen groot succes, volgens Ans was ze er simpelweg nog niet aan toe. Tot 4 jaar later, tijdens een concert van Anouk wederom op de Zwarte Cross. Ze zien elkaar weer en de vonk slaat over. Vanaf dat moment zijn ze onafscheidelijk.
Liefde van toen en nu Vol liefde naar elkaar, maar ook in volle liefde naar hun overleden partners. Daarom hebben ze beiden ook gekozen voor hun laatste rustplek bij hun overleden partner. Het is toch het fijnst voor de kinderen als ze later hun vader en moeder op één plek kunnen bezoeken, vinden ze beiden. Op 9 mei, de trouwdag van Ans en haar overleden man, is zijn as begraven in bijzijn van kinderen en kleinkinderen. Wederom is het Hemelvaartsdag op 9 mei, net als de dag dat ze verkering kregen. Samen staan we sterk en samen gedenken we in liefde!
Wat mooi en bijzonder!
